PYD | Zenonas Tziarras

Η πιο κάτω συνέντευξη δόθηκε στον δημοσιογράφο Χαράλαμπο Χαραλάμπους, για την εφημερίδα “Αλήθεια” που εκδόθηκε την Κυριακή, 28/08/2016, σ.9.

Ποια είναι η νομική υπόσταση της στρατιωτικής επιχείρησης της Τουρκίας στη Συρία, έρχεται σε αντίθεση με το ψήφισμα 2254 του ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο;

Η νομική υπόσταση των τουρκικών επιχειρήσεων στη Συρία είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, η Τουρκία έχει παραβιάσει τα σύνορα με τη Συρία χωρίς να μπορεί να υποστηρίξει ότι οι επιχειρήσεις της είναι αμυντικού τύπου λόγω κάποιας επίθεσης στα δικά της εδάφη. Δεύτερον, το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, το οποίο παρά το έλλειμμα νομιμοποίησης παραμένει η μόνη νόμιμη κυβέρνηση, έχει καταγγείλει την τουρκική επέμβαση ως παραβίαση της συριακής κυριαρχίας, σε αντίθεση με την αντίστοιχη ρωσική την οποία είχε προσκαλέσει. Εντούτοις, η Τουρκία φαίνεται να κεφαλαιοποιεί το γεγονός ότι το ψήφισμα 2254 επιτρέπει την καταπολέμηση π.χ. του «Ισλαμικού Κράτους», του Μετώπου αλ Νούσρα και «άλλων τρομοκρατικών ομάδων», κατατάσσοντας το κουρδικό κίνημα της Συρίας σε αυτές τις ομάδες και τα ταυτίζοντας το με τις τζιχαντιστικές οργανώσεις. Παρόλο που αυτό δεν νομιμοποιεί τις επιχειρήσεις της σε συριακά εδάφη. Continue reading →

Turkey – the “new Iran”: Revolution & Foreign Policy (Working Paper no. 52) has been published by the Greece-based Academy for Strategic Analyses, in July 2016.

The first draft was completed in March, 2016 and was updated a few days before publication, after the coup attempt in Turkey.

Abstract

One of the most important side-effects of the turmoil in the Middle East has been the crisis in Turkey’s relations with its Western partners. However, the events taking place in the Middle East or the Syria war are not the root causes of this friction; merely a triggering factor. The real reasons lie in the multileveled transformation, a sort of “revolution”, that Turkey has been going through over the past years and particularly since the election of the Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi, or AKP) to power in 2002. These domestic changes usher in a new era for Turkey’s political scene that has many similarities – as well as differences – with Iran’s Islamic revolution of 1979. As a result, its national identity and ideological orientation shifts, something that undoubtedly impacts its foreign policy preferences, and as such will pose significant challenges to Western actors that try to work with Turkey and secure their interests in the region.

You may also find the PDF on Academia.edu, here.