Tag Archives: Κύπρος

Νέο Βιβλίο: Η Ανατολική Μεσόγειος 100 Χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης

΄Έχει κυκλοφορήσει το νέο μας βιβλίο “Η Ανατολική Μεσόγειος 100 Χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης: Ιστορικές, Πολιτικές και Γεωπολιτικές Πτυχές” που εκδίδεται από τις Εκδόσεις Hippasus. Εάν σας ενδιαφέρει αναζητήστε το στο βιβλιοπωλείο της προτίμησής σας για να γίνει η κατάλληλη παραγγελία.

Πρόκειται για έναν συλλογικό τόμο που βασίζεται εν μέρει σε παρουσιάσεις που έγιναν σε ημερίδα του Τμήματος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου το 2023 για τα 100 χρόνια της Συνθήκης της Λωζάνης και στην πορεία εμπλουτίστηκε από κείμενα και άλλων συναδέλφων, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά. Στους συγγραφείς περιλαμβάνονται οι Μαρία Χατζηαθανασίου, Αχιλλεύς Αιμιλιανίδης, Μιχάλης Κοντός, Νίκος Μούδουρος, Ευάγγελος Αρεταίος, και Χαράλαμπος Μάλλουρος.

Περισσότερες πληροφορίες, απ’ όπου μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο και διαδικτυακά, εδώ.

Ταυτόχρονα, η έκδοση αυτή εγκαινιάζει τη Σειρά Διεθνής & Περιφερειακή Πολιτική του Hippasus, την επιμέλεια της οποίας έχω αναλάβει. Η σειρά επιδιώκει να παρουσιάσει θεωρητικά ή εμπειρικά έργα που πραγματεύονται τις πολύπλοκες πραγματικότητες της διεθνούς πολιτικής, με την επίγνωση ότι ειδικά στη μεταψυχροπολεμική εποχή το περιφερειακό επίπεδο ανάλυσης έχει αναδειχθεί ως εξίσου σημαντικό με το παγκόσμιο. Οι διαφορετικές μεθοδολογικές και θεωρητικές προσεγγίσεις αλλά και οι περιπτωσιολογικές μελέτες διακρατικών σχέσεων, εξωτερικής πολιτικής, διεθνούς ασφάλειας, περιφερισμού, συγκρούσεων και άλλων παρόμοιων ζητημάτων μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη αποκωδικοποίηση του διεθνοπολιτικού γίγνεσθαι, καθώς και στη βελτιστοποίηση των τρόπων (αντι)δράσης των κρατών.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Με τη συμβολή επτά πανεπιστημιακών και ερευνητών, αυτό το συλλογικό έργο εξετάζει τις ιστορικές, πολιτικές και γεωπολιτικές πτυχές της Συνθήκης της Λωζάνης, εστιάζοντας στο σύγχρονο συγκείμενο της Ανατολικής Μεσογείου. Εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης, η κληρονομιά της συνεχίζει να διαμορφώνει τις σχέσεις των κρατών και να καθορίζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αναλύονται ζητήματα όπως η οι παλιές και νέες αντιλήψεις για τη Συνθήκη, η στρατηγική σημασία της Κύπρου, η ισορροπία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η χρήση της ιστορίας για τη δημιουργία πολιτικών ταυτοτήτων, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και ο ρόλος των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, οι συγγραφείς διερευνούν τη σύνθετη κληρονομιά της Συνθήκης και τις πιέσεις που δέχεται από τις σύγχρονες γεωπολιτικές περιστάσεις.

Πέρα από την ιστορική και σύγχρονη προοπτική, στο ανά χείρας έργο επιδιώκεται και ο αναστοχασμός για το μέλλον. Ποιες οι στοχοθεσίες και ποια τα διακυβεύματα για τα κράτη της περιοχής; Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της Συνθήκης; Μπορεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου να πορευτεί προς την κατεύθυνση της σταθερότητας και της συνεργασίας; Αυτά και άλλα ζητήματα εξετάζονται με στόχο τη συμβολή στην ευρύτερη συζήτηση που ανακινήθηκε με αφορμή την παρέλευση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης.

Για το Geopolitical Cyprus

Την περασμένη εβδομάδα “εγκαινιάσαμε” με τον φίλο και συνάδελφο Γιάννη Ιωάννου, δημοσιογράφο-διεθνολόγο, το Geopolitical Cyprus. Πρόκειται για μια διαδικτυακή πρωτοβουλία ενημέρωσης και παροχής πληροφόρησης (intelligence) για θέματα που αφορούν την Κύπρο αλλά και την ευρύτερη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο.

geopol_hor_greyblue.png Continue reading

Διαστάσεις της Τουρκικής (και της Δικής μας) Κρίσης

Πολύ χοντρό και ιστορικής σημασίας είναι το παιχνίδι που παίζεται γύρω από την τουρκική κρίση η οποία έχει ήδη επηρεάσει με διάφορους τρόπους ολόκληρο το διεθνές σύστημα. Φαίνεται πως, τελικά, το μέλλον της τουρκικής οικονομίας θα εξαρτηθεί από τη γεωπολιτική ενώ το αποτέλεσμα της κρίσης, που δεν αναμένεται να προκύψει σύντομα ή εντελώς «ειρηνικά», θα έχει μεγάλη σημασία για την περιφερειακή και διεθνή ισορροπία δυνάμεων.

Image: President Trump talks with Turkey's President Erdogan at the entrance to the West Wing of the White House in Washington

Continue reading

Τα Diaries ενός Διεθνολόγου no. 5: O Ενοχλητικός

Ακολουθεί κείμενο που γράφτηκε στο Facebook σε απάντηση των αφοριστικών αντιδράσεων (δημόσιων και μη) που δημιουργήθηκαν από προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την τουρκική πολιτική και το Κυπριακό. Βρήκα όμως ότι ταιριάζει με τα θέματα που αγγίζει η σειρά άρθρων Diariesκαθώς συνοψίζει περίπου αυτά που έχω γράψει μέχρι στιγμής, και έτσι το έκανα μέρος της.

1. Αν έβαζα Παϊσιο λιγότερο θα ενοχλούνταν κάποιοι. Μήπως να το δω αλλιώς;

2. Πριν μερικές μέρες έκανα μια παρόμοια ανάλυση σε διεθνές συνέδριο. Από μερικούς, λίγους, δέχτηκα σφοδρές αντιδράσεις διότι κατάλαβαν ότι είπα να λύσουμε το Κυπριακό μόνοι μας (?!). Αργότερα ήρθαν κάποιοι άλλοι (που δεν συμφωνούν συνήθως μαζί μου, αλλά είναι πολιτισμένοι άνθρωποι) και μου είπαν, “μα γιατί τα έβαλαν μαζί σου, αυτό που είπες ήταν πολύ απλό και λογικό”. Έλα μου ντε. Ηθικό δίδαγμα: Για να μπορέσεις να αξιολογήσεις μια άποψη [όχι να συμφωνήσεις] που διαφέρει από τη δική σου, πρέπει πρώτα να απελευθερωθείς από την αυτοδικαίωσή σου και την αυτο-αντίληψη της αυθεντίας. Καλή τύχη.

3. Χαίρομαι που δεν είμαι από αυτούς που χαϊδεύουν αυτιά. Απ’ αυτούς χορτάσαμε. Αν τους προτιμάτε, είναι ελεύθερη η αγορά, να ακούτε όποιον θέλετε – αν θέλετε κάντε με unfriend, block, μην με καλείτε στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις σας, κτλ. Έχει ξαναγίνει, μην ανησυχείτε, δεν θα πληγωθώ. Αν προσπαθούσε όμως κάποιος να καταλάβει έστω και για μια στιγμή τι σημαίνει και τί κόστος φέρει το να μην χαϊδεύεις αυτιά, θα εκτιμούσε περισσότερο και τις απόψεις ακόμα και αν διαφωνούσε. Κατ’ ακρίβεια, αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό τον τόπο, οφείλει να ακούσει και διαφορετικές απόψεις – διότι είναι πολλής ο συνειδησιακός κομφορμισμός, κι εγώ κομφόρ δεν μπορώ να κάνω. Continue reading

Τα Diaries ενός Διεθνολόγου no. 4: Ο Μαϊντανός

Επιστρέφω – με κάποια καθυστέρηση που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες – στο σημείο που έμεινα την περασμένη φορά. Είχα πει ότι είναι καλό οι διεθνολόγοι-σχολιαστές (“δημοσιολόγοι”) να λένε και κάποια “Οχι” μέσα-μέσα όταν καλούνται να σχολιάσουν, διότι καταλήγουν να είναι “μαϊντανοί”.

Μαϊντανός: Εκείνος που, όπως και το σεληνοειδές βότανο (το οποίο είτε το μισείς, είτε το αγαπάς), πάει παντού, βρίσκεται παντού, πάει με όλα. Αυτός που σχολιάζει συχνά (πολύ συχνά), σχολιάζει για τα πάντα, και εκφέρει άποψη για πράγματα για τα οποία δεν είναι αρμόδιος. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο χαρακτηριστικά του μαϊντανού: 1) H παντογνωσία, και 2) η μεγάλη συχνότητα εμφανίσεων. Ο συνδυασμός είναι “θανατηφόρος”. Continue reading