Από τη Mirror
Διαβάσαμε το ρεπορτάζ της αγγλικής Daily Mirror για τους Βρετανούς ξένους μαχητές που ταξιδεύουν στην Κύπρο, περνούν στις κατεχόμενες περιοχές και από εκεί πάνε στη Συρία για να εισχωρήσουν στις τάξεις του ISIS – “Ισλαμικό Κράτος”. Όταν διαβάζω τέτοια νιώθω την ανάγκη να εξετάσω την πραγματικότητα και να θέσω το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις, με βάση αυτά που γνωρίζουμε. Continue reading
Πηγή: Reuters
Το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) της Τουρκίας ιδρύθηκε το 2012 μετά από παροτρύνσεις του φυλακισμένου Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ηγέτη του παράνομου Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK). Το HDP είναι ένα από τα 70 και πλέον κόμματα της Τουρκίας και συναποτελείται από μικρότερα κουρδικά και αριστερά κόμματα και σύνολα. Προέκυψε από συνέδριο της Δημοκρατικής Συγκλήτου των Λαών (HDK) η οποία ιδρύθηκε κατά τις εκλογές του 2011 μετά από συνεργασία του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας και Ειρήνης (BDP) και άλλων αριστερών πολιτικών συνόλων. Το HDP έχει από δημιουργίας του ταράξει τα πολιτικά νερά στην Τουρκία, καθότι συσπειρώνει μια ευρύτερη κοινωνική και εκλογική βάση, ενώ ο ρόλος του διαφαίνεται ιδιαίτερα καθοριστικός στις επικείμενες τουρκικές βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015. Continue reading
Source: Neil Hall/Reuters
Μια πάγια ανησυχία των Ελληνοκυπρίων, τουλάχιστον μετά από την τουρκική εισβολή του 1974, ήταν η μονιμοποίηση των δραματικών αλλαγών (γεωγραφικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, πολιτισμικών, κ.α.) που αυτή επέφερε στο νησί. Η αντίληψη αυτή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, όχι μόνο λόγω των τραγικών πραγματικοτήτων επί του εδάφους και των νέων σχέσεων ισχύος που αναπτύχθηκαν, αλλά και λόγω της ξεκάθαρης τότε προσέγγισης από την Άγκυρα που υποστήριζε ότι το Κυπριακό λύθηκε το ’74.
Από την πλευρά – τουλάχιστον κάποιων εκ – των Τουρκοκυπρίων, η ανασφάλεια αυτή είχε διαφορετική υφή και αναπτύχθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Είχε κυρίως σχέση με το φόβο ότι η τ/κ κοινότητα και ταυτότητα θα αφομοιωνόταν από τα κύματα Τούρκων εποίκων και μεταναστών που κατέφθαναν στη Κύπρο. Αυτό σήμαινε πως οι Τ/κ δεν αποτελούσαν πλέον απλώς μια μειονότητα του ευρύτερου κυπριακού πληθυσμού, αλλά και μια μειονότητα εντός των κατεχομένων εδαφών τα οποία είχαν ταυτίσει με την ασφάλειά και την ελευθερία τους κάτω από ένα δικό τους κράτος, όπως αυτοί το αντιλαμβάνονταν. Continue reading
Source: dotnews.gr
Εδώ και σχεδόν ένα μήνα, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), που είναι η στρατιωτική πτέρυγα της Ανώτατης Κουρδικής Επιτροπής του συριακού Κουρδιστάν και, σύμφωνα με κάποιους, του κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, μάχεται σθεναρά κατά του προελαύνοντος στην πόλη Κομπανί (Kobane), Ισλαμικού Κράτους. Εκτός από αεροπορικές επιθέσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους από τον δυτικο-αραβικό «Συνασπισμό των Προθύμων», κανένας δεν προσέτρεξε σε βοήθεια των Κούρδων. Οι Σύριοι Κούρδοι πρόσφυγες που έχουν περάσει στην Τουρκία ξεπερνούν πλέον τις εκατό πενήντα χιλιάδες, ενώ η πόλη Κομπανί και το κουρδικό της στοιχείο απειλείται με απόλυτη καταστροφή.
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία δηλώνει υπέρ των Κούρδων αλλά είναι διατεθειμένη να αναλάβει δράση μόνο υπό προϋποθέσεις τις οποίες και έχει θέσει στους δυτικούς της συμμάχους. Εν τω μεταξύ, πολλοί Κούρδοι στην Τουρκία έχουν εξεγερθεί λόγω της στάσης της χώρας και διαδηλώνουν ταυτόχρονα κατά του Ισλαμικού Κράτους συγκρουόμενοι με τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας – οι συγκρούσεις απαριθμούν μέχρι στιγμής γύρω στους είκοσι νεκρούς Κούρδους. Αξίζει να σημειωθεί ότι κουρδικές διαδηλώσεις έλαβαν χώρα και σε σημαντικές πόλεις τις Ευρώπης όπου και υπήρξαν περιπτώσεις συγκρούσεων μεταξύ Κούρδων και Ισλαμιστών. Όσον αφορά τη στάση της Τουρκίας, αποτελεί για πολλούς ένα γρίφο λόγω των αμφιταλαντεύσεών της μεταξύ των Κούρδων και του Ισλαμικού Κράτους στα πλαίσια μιας περίπλοκης εξίσωσης που περιλαμβάνει το συριακό καθεστώς, το Ιράν, τη Ρωσία, τη Δύση και όχι μόνο. Continue reading
Source: Reuters
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει πως όλα ξεκίνησαν με την εκλογή του Χασάν Ρουχανί στην προεδρία του Ιράν, το 2013. Ο Ρουχανί, με τη μετριοπαθή και μεταρρυθμιστική του ατζέντα, γέννησε την ελπίδα σε χώρες της Δύσης ότι το Ιράν μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση προς μια πιο πραγματιστική και λιγότερο αντι-δυτική στάση. Ωστόσο, δεν ήταν αυτή η εξέλιξη που έθεσε το Ιράν στο επίκεντρο των εξελίξεων της Μέσης Ανατολής και της διεθνούς πολιτικής.
Η αυξημένη επιρροή και ο ανερχόμενος ρόλος του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή έχει υποκινηθεί από τρεις βασικές εξελίξεις:
Zenonas Tziarras 