Ακολουθεί κείμενο που γράφτηκε στο Facebook σε απάντηση των αφοριστικών αντιδράσεων (δημόσιων και μη) που δημιουργήθηκαν από προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την τουρκική πολιτική και το Κυπριακό. Βρήκα όμως ότι ταιριάζει με τα θέματα που αγγίζει η σειρά άρθρων Diaries, καθώς συνοψίζει περίπου αυτά που έχω γράψει μέχρι στιγμής, και έτσι το έκανα μέρος της.

1. Αν έβαζα Παϊσιο λιγότερο θα ενοχλούνταν κάποιοι. Μήπως να το δω αλλιώς;

2. Πριν μερικές μέρες έκανα μια παρόμοια ανάλυση σε διεθνές συνέδριο. Από μερικούς, λίγους, δέχτηκα σφοδρές αντιδράσεις διότι κατάλαβαν ότι είπα να λύσουμε το Κυπριακό μόνοι μας (?!). Αργότερα ήρθαν κάποιοι άλλοι (που δεν συμφωνούν συνήθως μαζί μου, αλλά είναι πολιτισμένοι άνθρωποι) και μου είπαν, “μα γιατί τα έβαλαν μαζί σου, αυτό που είπες ήταν πολύ απλό και λογικό”. Έλα μου ντε. Ηθικό δίδαγμα: Για να μπορέσεις να αξιολογήσεις μια άποψη [όχι να συμφωνήσεις] που διαφέρει από τη δική σου, πρέπει πρώτα να απελευθερωθείς από την αυτοδικαίωσή σου και την αυτο-αντίληψη της αυθεντίας. Καλή τύχη.

3. Χαίρομαι που δεν είμαι από αυτούς που χαϊδεύουν αυτιά. Απ’ αυτούς χορτάσαμε. Αν τους προτιμάτε, είναι ελεύθερη η αγορά, να ακούτε όποιον θέλετε – αν θέλετε κάντε με unfriend, block, μην με καλείτε στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις σας, κτλ. Έχει ξαναγίνει, μην ανησυχείτε, δεν θα πληγωθώ. Αν προσπαθούσε όμως κάποιος να καταλάβει έστω και για μια στιγμή τι σημαίνει και τί κόστος φέρει το να μην χαϊδεύεις αυτιά, θα εκτιμούσε περισσότερο και τις απόψεις ακόμα και αν διαφωνούσε. Κατ’ ακρίβεια, αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό τον τόπο, οφείλει να ακούσει και διαφορετικές απόψεις – διότι είναι πολλής ο συνειδησιακός κομφορμισμός, κι εγώ κομφόρ δεν μπορώ να κάνω. Continue reading →

Επιστρέφω – με κάποια καθυστέρηση που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες – στο σημείο που έμεινα την περασμένη φορά. Είχα πει ότι είναι καλό οι διεθνολόγοι-σχολιαστές (“δημοσιολόγοι”) να λένε και κάποια “Οχι” μέσα-μέσα όταν καλούνται να σχολιάσουν, διότι καταλήγουν να είναι “μαϊντανοί”.

Μαϊντανός: Εκείνος που, όπως και το σεληνοειδές βότανο (το οποίο είτε το μισείς, είτε το αγαπάς), πάει παντού, βρίσκεται παντού, πάει με όλα. Αυτός που σχολιάζει συχνά (πολύ συχνά), σχολιάζει για τα πάντα, και εκφέρει άποψη για πράγματα για τα οποία δεν είναι αρμόδιος. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο χαρακτηριστικά του μαϊντανού: 1) H παντογνωσία, και 2) η μεγάλη συχνότητα εμφανίσεων. Ο συνδυασμός είναι “θανατηφόρος”. Continue reading →

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της τεχνολογικής προόδου, της σημασίας που έχει αποκτήσει το διαδύκτιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και λόγω των υψηλών επιπέδων που έχει φτάσει η παγκοσμιοποίηση, ο κόσμος κινείται με ταχύτατους ρυθμούς και οι διεθνείς ισορροπίες ισχύος μεταβάλλονται καθημερινώς με πολλαπλές επιπτώσεις και παράπλευρες απώλειες. Για τους ίδιους λόγους, έχει καταστεί πολύ πιο δύσκολο να αποκωδικοποιηθούν και να προβλεφθούν οι γεωπολιτικές εξελίξεις.

Δύο βασικά χαρακτηριστικά αυτής της παγκόσμιας κατάστασης πραγμάτων είναι: α) η αυξημένη συχνότητα σημαντικών γεγονότων/εξελίξεων, και β) η ενισχυμένη κρισιμότητα αυτών των εξελίξεων. [Έγραψα αναλυτικά για αυτό το φαινόμενο εδώ].

Εν μέσω μιας τέτοιας διεθνούς ρευστότητας, έχει καταστεί πιο αναγκαία η επεξήγηση – για τον απλό κόσμο αλλά και τους κυβερνώντες μιας χώρας – των όσων συμβαίνουν. Και αυτοί που καλούνται να δώσουν αυτές τις εξηγήσεις – κάποτε και τις λύσεις – είναι, τουλάχιστον αναφορικά με την (γεω)πολιτική διάσταση των πραγμάτων, οι λεγόμενοι Διεθνολόγοι. Και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Continue reading →