Tag Archives: ΜΜΕ

Τα Diaries ενός Διεθνολόγου no. 4: Ο Μαϊντανός

Επιστρέφω – με κάποια καθυστέρηση που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες – στο σημείο που έμεινα την περασμένη φορά. Είχα πει ότι είναι καλό οι διεθνολόγοι-σχολιαστές (“δημοσιολόγοι”) να λένε και κάποια “Οχι” μέσα-μέσα όταν καλούνται να σχολιάσουν, διότι καταλήγουν να είναι “μαϊντανοί”.

Μαϊντανός: Εκείνος που, όπως και το σεληνοειδές βότανο (το οποίο είτε το μισείς, είτε το αγαπάς), πάει παντού, βρίσκεται παντού, πάει με όλα. Αυτός που σχολιάζει συχνά (πολύ συχνά), σχολιάζει για τα πάντα, και εκφέρει άποψη για πράγματα για τα οποία δεν είναι αρμόδιος. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο χαρακτηριστικά του μαϊντανού: 1) H παντογνωσία, και 2) η μεγάλη συχνότητα εμφανίσεων. Ο συνδυασμός είναι “θανατηφόρος”. Continue reading

Advertisement

Τα Diaries ενός Διεθνολόγου no. 3: Το Κόστος

Όπως είπα και στα προηγούμενα δύο άρθρα,

η δημόσια έκθεση έχει μεγάλο κόστος για κάποιον που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του, με σεβασμό στον τηλεθεατή/ακροατή/αναγνώστη, και θέλει να δώσει μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική προσέγγιση.

Διάφορα είδη κόστους.

Και είναι σημαντικό να τονίσω τα στοιχεία του “σεβασμού”, της “σωστής δουλειάς” και της “αντικειμενικής προσέγγισης”. Διότι από μόνη της η δημόσια έκθεση δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο κόστος.

Ας ξεκινήσω με το υλικό κόστος. Πολλές φορές με ρωτάνε πόσα πληρώνομαι όταν βγαίνω στα διάφορα κανάλια. Και όταν ακούουν ότι οι σχολιαστές δεν πληρώνονται, σοκάρονται. Αν ήμασταν στην Αγγλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ κτλ. τα πράγματα θα ήταν βέβαια πολύ διαφορετικά. Για να κάνει κανείς μια σοβαρή και ενημερωμένη παρέμβαση χρειάζεται να ξοδέψει πολύ χρόνο προκειμένου να ενημερωθεί ο ίδιος. Αυτό από μόνο του έχει ένα κόστος – κανείς δεν σε πληρώνει για να ενημερώνεσαι, αλλά ούτε και για να ενημερώνεις. Continue reading

Τα Diaries ενός Διεθνολόγου no. 2: Ποιός Σχολιάζει Τί;

Πίσω από τις περισσότερες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές υπάρχει ένα τμήμα ή μια ομάδα παραγωγής που στελεχώνεται από άτομα που πολλές φορές κάνουν και την περισσότερη δουλειά, σε συνεργασία με τους παρουσιαστές, για την προετοιμασία των εκπομπών. Είναι τα ίδια άτομα που αναλαμβάνουν, κατά κανόνα, να επικοινωνήσουν και να προσκαλέσουν πιθανούς φιλοξενούμενους στην εκπομπή. Όταν αυτό γίνει αρκετές φορές αναπτύσσεται και μια φιλική οικειότητα μεταξύ των καλεσμένων και των ανθρώπων της παραγωγής τους οποίους, κατά τα άλλα, μπορεί να μην δεις και ποτέ από κοντά.

Πήρα λοιπόν μια μέρα ένα από τα συνηθισμένα τηλεφωνήματα για να σχολιάσω σε μια εκπομπή. Το θέμα αφορούσε, αν θυμάμαι καλά, τις γερμανικές εκλογές. O διάλογος έγινε ως εξής:

  • Δεν σχολιάζω τις γερμανικές εκλογές, ούτε και οποιεσδήποτε άλλες ευρωπαϊκές εκλογές. Αν ήταν τουρκικές, αιγυπτιακές, κτλ., πολύ ευχαρίστως.
  • Γιατί δεν σχολιάζεις;
  • Διότι δεν εξειδικεύομαι στην εσωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών κρατών. Αυτά που μπορώ να πω είναι πολύ γενικά και δεν είμαι σίγουρος αν θα έχουν κάποια αξία.
  • Ναι, όμως δεν είσαι Διεθνολόγος;
  • Είμαι. Αλλά Διεθνολόγος δεν σημαίνει παντογνώστης. Ο κάθε Διεθνολόγος έχει κάποιους τομείς εξειδίκευσης. Άσε που διάφοροι άλλοι έρχονται και σχολιάζουν επί παντός επιστητού.
  • Με δυσκολεύεις διότι θα πρέπει τώρα να βρω κάποιον άλλο, αλλά μόνο και μόνο για αυτό που είπες και τη στάση που κρατάς αξίζει τον κόπο.

Continue reading