Αρχής γενομένης από τον Οκτώβριο του 2017, είχα προσκληθεί από το τηλεοπτικό κανάλι Alpha Κύπρου και την εκπομπή Alpha Politics να συμμετάσχω στον δημόσιο προεκλογικό διάλογο θέτoντας ερωτήματα σε κάποιους υποψηφίους προέδρους σχετικά με τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και του Κυπριακού.
Κατά καιρούς, διάφοροι φίλοι μου, ηλεκτρονικοί και μη, μου παραπονιούνται διότι τα βάζω με το ΑΚΕΛ, τον ΔΗΣΥ ή τη Συμμαχία Πολιτών – με τα υπόλοιπα κόμματα είχα μικρή εμπειρία παραπόνων, πέραν της ΕΔΕΚ για ένα φεγγάρι.
Κατ’ αρχάς θα πω ότι δεν αρέσκομαι σε επιθέσεις επι προσωπικού και γι’ αυτό η όποια κριτική που κάνω βρίσκεται στα ευρύτερα πλαίσια πολιτικού διαλόγου, πολιτικών παρατάξεων και προτάσεων. Άτομα με πολιτικά αξιώματα ή υποψήφια για πολιτικά αξιώματα, πρέπει να αξιολογούνται – τουλάχιστον εν μέρει – μέσα από αυτό το πρίσμα. Continue reading
«Η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ουσιαστικό για την εξάσκηση όλων των υπόλοιπων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Προωθεί την ατομική ελευθερία και ενδυνάμωση και αποδίδει σημαντικά αναπτυξιακά οφέλη. Ωστόσο, εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες παραμένουν στερούμενοι εκπαιδευτικών ευκαιριών, πολλοί ως αποτέλεσμα της φτώχιας» (μετάφραση του γράφοντος). Αυτά γράφει η ιστοσελίδα της UNESCO (ο Οργανισμός για την Εκπαίδευση την Επιστήμη και τον Πολιτσμό των Ηνωμένων Εθνών) για το ανθρώπινο δικαίωμα στην εκπαίδευση. Τα παραθέτουμε σαν πρώτη απάντηση στο θρασύτατο άρθρο του κ. Δημήτρη Γεωργιάδη στον «Πολίτη», 20/01/2014, με τίτλο «Δεν έχετε δικαιώματα, τα αποκτάτε», που έγραφε: «Αγαπητοί μαθητές. Δεν έχετε δικαιώματα… γενικώς, απλώς επειδή γεννηθήκατε. Δεν έχετε δικαίωμα σε δωρεάν εκπαίδευση. Δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, σε υπηρεσίες πολιτισμού. Πολύ περισσότερο δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν μεταφοράς με το λεωφορείο».
Το συγκεκριμμένο άρθρο εκπέμπει ένα ευδιάκριτο μίσος και έναν ελιτισμό καθώς και μια αποσύνδεση από τις πολιτικές, οικονομικές, και κοινωνικές πραγματικότητες. Δεν ξέρει κανείς από πού να το πιάσει και από πού να το αφήσει. Είναι επίσης προσβλητικό, καθώς και, κατά την άποψή μας, επικίνδυνο και ακραίο. Κατά τα άλλα φαίνεται, θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι εξυπηρετεί συνειδητά κάποια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα. Αν όχι παραμένει στα μάτια μας τουλάχιστον αδικαιολογητο και επικίνδυνο. Continue reading
Η πολιτική κουλτούρα ορίζεται με απλά λόγια ως η αντίληψη της κοινωνίας για τα πολιτικά δρώμενα, το πολιτικό σύστημα και τον βαθμό στον οποίο μπορεί να τα κατανοήσει, αλλά και να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση αυτών. Συνήθως, αυτή η κουλτούρα δημιουργείται και αναδύεται διαμέσου των ιστορικοπολιτικοκοινωνικών και οικονομικών συγκυριών που περνά ένας τόπος. Οι συγκυρίες σημαδεύουν το «είναι» των πολιτών – συνειδητά ή μη – και διαμορφώνουν απόψεις κινούμενες είτε από τη γνώση και κατανόηση των γεγονότων, είτε από τα συναισθήματα που δημιουργούν οι καταστάσεις.
Σε όλο αυτό το συνονθύλευμα παραγόντων που δημιουργεί τον παλμό της κοινωνίας των πολιτών, προστίθεται η κοινωνική τάξη, οι ιδεολογίες και οι ιδεοληψίες. Τα στοιχεία αυτά άλλοτε φέρνουν την ενότητα και άλλοτε πυροδοτούν συγκρούσεις που υποκινούνται από μικροαστικά κατάλοιπα, αντιλήψεις ή/και προκαταλήψεις. Continue reading
