Αρχής γενομένης από τον Οκτώβριο του 2017, είχα προσκληθεί από το τηλεοπτικό κανάλι Alpha Κύπρου και την εκπομπή Alpha Politics να συμμετάσχω στον δημόσιο προεκλογικό διάλογο θέτoντας ερωτήματα σε κάποιους υποψηφίους προέδρους σχετικά με τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και του Κυπριακού.
Πιο κάτω παρατίθεται γραπτή εκδοχή της παρουσίασής μου στην εκδήλωση “Ο Δρόμος προς την Λύση και η Επόμενη Μέρα” που διοργάνωσε η Εταιρία Ανάπτυξης Ακακίου “Σερράχης”, την 14η Μαΐου, 2015.
Το δόγμα εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας κατά τη «κεμαλική περίοδο», βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στους λεγόμενους «εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς». Από τη μια οι Κούρδοι, το Ισλάμ και ο κομμουνισμός, από την άλλη οι Άραβες που συνέτειναν στην κατάρριψη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι Δυτικές δυνάμεις που στην ουσία σχεδίασαν το διαμελισμό της με αποτέλεσμα τη σημερινή Τουρκία – οθωμανικό κατάλοιπο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα με μόνες διαφοροποιήσεις το Ισλάμ και τις διαφορετικές του εκφάνσεις (βλ. Ισλαμικό Κράτος και τουρκικό πολιτικό Ισλάμ) στο εσωτερικό, και τη «λυκο-συμμαχία», πλέον, Τουρκίας-Δύσης. Μήπως όμως τα σύνδρομα (αν)ασφάλειας είναι μόνο τουρκική υπόθεση;
Φαίνεται πως στην γειτονιά μας η ανασφάλεια και η καχυποψία είναι η νόρμα. Είμαστε, βέβαια, δικαιολογημένοι. Η γεωπολιτική μας θέση είναι νευραλγική. Οι διεθνείς δυνάμεις μας χειρίζονται ως πιόνια σε μια μεγαλύτερη σκακιέρα, οι περιφερειακές δυνάμεις εποφθαλμιούν αυτά που έχουμε και δεν έχουμε, και η Τουρκία μας απειλεί ενώ κατέχει παράνομα και δια των όπλων το βόρειο κομμάτι της χώρας μας. Σαν δεν έφταναν αυτά έχουμε τους τζιχαντιστές να επιδίδονται σε βιαιότητες σε χώρες που βρίσκονται στην απέναντι όχθη από μας και που, όπως λέγεται, μπορούν να αποκτήσουν οπαδούς με την ίδια ατζέντα μέσα στην Κύπρο ανά πάσα στιγμή. Continue reading
Κατά καιρούς, διάφοροι φίλοι μου, ηλεκτρονικοί και μη, μου παραπονιούνται διότι τα βάζω με το ΑΚΕΛ, τον ΔΗΣΥ ή τη Συμμαχία Πολιτών – με τα υπόλοιπα κόμματα είχα μικρή εμπειρία παραπόνων, πέραν της ΕΔΕΚ για ένα φεγγάρι.
Κατ’ αρχάς θα πω ότι δεν αρέσκομαι σε επιθέσεις επι προσωπικού και γι’ αυτό η όποια κριτική που κάνω βρίσκεται στα ευρύτερα πλαίσια πολιτικού διαλόγου, πολιτικών παρατάξεων και προτάσεων. Άτομα με πολιτικά αξιώματα ή υποψήφια για πολιτικά αξιώματα, πρέπει να αξιολογούνται – τουλάχιστον εν μέρει – μέσα από αυτό το πρίσμα. Continue reading
«Η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ουσιαστικό για την εξάσκηση όλων των υπόλοιπων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Προωθεί την ατομική ελευθερία και ενδυνάμωση και αποδίδει σημαντικά αναπτυξιακά οφέλη. Ωστόσο, εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες παραμένουν στερούμενοι εκπαιδευτικών ευκαιριών, πολλοί ως αποτέλεσμα της φτώχιας» (μετάφραση του γράφοντος). Αυτά γράφει η ιστοσελίδα της UNESCO (ο Οργανισμός για την Εκπαίδευση την Επιστήμη και τον Πολιτσμό των Ηνωμένων Εθνών) για το ανθρώπινο δικαίωμα στην εκπαίδευση. Τα παραθέτουμε σαν πρώτη απάντηση στο θρασύτατο άρθρο του κ. Δημήτρη Γεωργιάδη στον «Πολίτη», 20/01/2014, με τίτλο «Δεν έχετε δικαιώματα, τα αποκτάτε», που έγραφε: «Αγαπητοί μαθητές. Δεν έχετε δικαιώματα… γενικώς, απλώς επειδή γεννηθήκατε. Δεν έχετε δικαίωμα σε δωρεάν εκπαίδευση. Δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, σε υπηρεσίες πολιτισμού. Πολύ περισσότερο δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν μεταφοράς με το λεωφορείο».
Το συγκεκριμμένο άρθρο εκπέμπει ένα ευδιάκριτο μίσος και έναν ελιτισμό καθώς και μια αποσύνδεση από τις πολιτικές, οικονομικές, και κοινωνικές πραγματικότητες. Δεν ξέρει κανείς από πού να το πιάσει και από πού να το αφήσει. Είναι επίσης προσβλητικό, καθώς και, κατά την άποψή μας, επικίνδυνο και ακραίο. Κατά τα άλλα φαίνεται, θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι εξυπηρετεί συνειδητά κάποια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα. Αν όχι παραμένει στα μάτια μας τουλάχιστον αδικαιολογητο και επικίνδυνο. Continue reading
Πρωτομαγιά λέει, και δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Σίγουρα θα μπορούσες να κάνεις και τα δύο. Εννέα χρόνια από την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση λέει. Τραγικό. Τόσο τραγικό όταν σκεφτείς, το γιατί μπήκε. Την ίδια ώρα υπερψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο μέτρων λιτότητας για να δανειστεί η Νήσος από τους Ευρωπαίους. Κάποιοι χαίρονται, κάποιοι άλλοι εξεγείρονται στο Facebook – δεν ξέρω ποιοί είναι οι χειρότεροι, δεν με νοιάζει.
Στην Ελλάδα οι δρόμοι είναι κλειστοί και κατακόκκινοι απ’ τις πορείες και τις απεργίες, ο βασικός μισθός δεν φτάνει ούτε για το νοίκι, ενώ άλλοι θριαμβολογούν διότι μπορεί η χώρα να πάρει μέρος της επόμενης δόσης χωρίς επαναξιολόγηση. Ελλαδάρα. Βλέπεις, στην Ευρώπη μπήκαμε όλοι για μαλλί και βγήκαμε «κουρεμένοι». «Ανθρώπινος καπιταλισμός» σου λέει μετά – το ανέκδοτο του 21ου αιώνα που κάνει εκατομμύρια να κλαίνε παρά να γελάνε. Continue reading
Η πολιτική κουλτούρα ορίζεται με απλά λόγια ως η αντίληψη της κοινωνίας για τα πολιτικά δρώμενα, το πολιτικό σύστημα και τον βαθμό στον οποίο μπορεί να τα κατανοήσει, αλλά και να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση αυτών. Συνήθως, αυτή η κουλτούρα δημιουργείται και αναδύεται διαμέσου των ιστορικοπολιτικοκοινωνικών και οικονομικών συγκυριών που περνά ένας τόπος. Οι συγκυρίες σημαδεύουν το «είναι» των πολιτών – συνειδητά ή μη – και διαμορφώνουν απόψεις κινούμενες είτε από τη γνώση και κατανόηση των γεγονότων, είτε από τα συναισθήματα που δημιουργούν οι καταστάσεις.
Σε όλο αυτό το συνονθύλευμα παραγόντων που δημιουργεί τον παλμό της κοινωνίας των πολιτών, προστίθεται η κοινωνική τάξη, οι ιδεολογίες και οι ιδεοληψίες. Τα στοιχεία αυτά άλλοτε φέρνουν την ενότητα και άλλοτε πυροδοτούν συγκρούσεις που υποκινούνται από μικροαστικά κατάλοιπα, αντιλήψεις ή/και προκαταλήψεις. Continue reading
