Πιο κάτω παραθέτω τις δημόσιές μου παρεμβάσεις σχετικά με την κρίση στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τον Φεβρουάριο του 2018 (μεταξύ Τουρκίας, εταιρίας ΕΝΙ και Κυπριακής Δημοκρατίας), ξεκινώντας από την παλαιότερη και καταλήγοντας στην πιο πρόσφατη. Η λίστα ενδέχεται να ανανεώνεται καθώς τα γεγονότα τρέχουν.
Αναμένεται αύριο (17-18 Μαρτίου) η Σύνοδος Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό. Πολλά έχουν ειπωθεί και εκτιμηθεί για το τί πρόκειται να λάβει χώρα. Όπως πάντα κάποια από αυτά είναι αισιόδοξα, κάποια απαισιόδοξα, κάποια συνομωσιολογικά και πολύ λίγα ισορροπημένα. Πιο κάτω παραθέτω κάποιες βασικές πληροφορίες και σκέψεις χωρις να προβαίνω σε εις βάθος ανάλυση, κυρίως λόγω χρόνου. Εξ άλλου τα αποτελέσματα της Συνόδου δεν βρίσκονται πολύ μακριά. Θα τα μάθουμε και θα τα αξιολογήσουμε σύντομα.
Πηγή: http://www.lahistoriaconmapas.com/
Κατά τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου η εξωτερική πολιτική της Κύπρου και πιο συγκεκριμένα της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει βελτιωθεί σημαντικά όπως φαίνεται από το γεγονός ότι έχει αρχίσει, παρά τα κάποια συνεχιζόμενα προβλήματα και διλήμματα, να συνειδητοποιεί και να αξιοποιεί το γεωστρατηγικό ρόλο του νησιού. Σε αυτή την αναδυόμενη πραγματικότητα συνέβαλαν τρεις βασικοί παράγοντες: i) η ωρίμανσητης πολιτικής ελίτ της χώρας, ii) η αυξανόμενη τάση αυτοεπιβεβαίωσης της Τουρκίας και η αποσταθεροποιητική εξωτερική της πολιτική, η οποίαο δήγησε σε πολλαπλά διπλωματικά και στρατηγικά αδιέξοδα, και iii) η οριοθέτηση της θαλάσσιας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ και η ανακάλυψη υδρογονανθράκων εντός της. Continue reading
Τρείς είναι οι βασικές παράμετροι με βάση τις οποίες πιστεύω ότι μπορούν να αξιολογηθούν οι κυπριακές Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014. Η πρώτη έχει οπωσδήποτε να κάνει με το τεράστιο ποσοστό της αποχής. Η δεύτερη σχετίζεται με τα ποσοστά των κομμάτων και των υποψηφίων, ενώ η τρίτη με το ζήτημα των Τουρκοκυπρίων. Εδώ θα επικεντρωθώ κυρίως στην πρώτη παράμετρο, που θεωρώ και πιο σημαντική, στην αποχή.
Αδιαμφισβήτητα η αποχή είναι πάνω απ’ όλα πολιτική επιλογή. Σαν πολιτική επιλογή έχει και πολιτικές συνέπειες. Κατά τα άλλα, το τεράστιο και πρωτοφανές ποσοστό της αποχής – το οποίο συνάδει και με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο αποχής – έχει σχολιαστεί και αποτελεί ίσως το σημαντικότερο αποτέλεσμα των εκλογών. Θλιβερό μεν, σημαντικό δε. Πολλοί έσπευσαν να πουν ότι η αποχή πρέπει να γίνεται σεβαστή σαν δικαίωμα και πολιτική επιλογή. Ότι πρωτίστως δεν πρέπει να κατακριθεί και να καταδικαστεί. Ορθό. Continue reading
Κατά καιρούς, διάφοροι φίλοι μου, ηλεκτρονικοί και μη, μου παραπονιούνται διότι τα βάζω με το ΑΚΕΛ, τον ΔΗΣΥ ή τη Συμμαχία Πολιτών – με τα υπόλοιπα κόμματα είχα μικρή εμπειρία παραπόνων, πέραν της ΕΔΕΚ για ένα φεγγάρι.
Κατ’ αρχάς θα πω ότι δεν αρέσκομαι σε επιθέσεις επι προσωπικού και γι’ αυτό η όποια κριτική που κάνω βρίσκεται στα ευρύτερα πλαίσια πολιτικού διαλόγου, πολιτικών παρατάξεων και προτάσεων. Άτομα με πολιτικά αξιώματα ή υποψήφια για πολιτικά αξιώματα, πρέπει να αξιολογούνται – τουλάχιστον εν μέρει – μέσα από αυτό το πρίσμα. Continue reading
Zenonas Tziarras 