Επιστρέφω – με κάποια καθυστέρηση που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες – στο σημείο που έμεινα την περασμένη φορά. Είχα πει ότι είναι καλό οι διεθνολόγοι-σχολιαστές (“δημοσιολόγοι”) να λένε και κάποια “Οχι” μέσα-μέσα όταν καλούνται να σχολιάσουν, διότι καταλήγουν να είναι “μαϊντανοί”.

Μαϊντανός: Εκείνος που, όπως και το σεληνοειδές βότανο (το οποίο είτε το μισείς, είτε το αγαπάς), πάει παντού, βρίσκεται παντού, πάει με όλα. Αυτός που σχολιάζει συχνά (πολύ συχνά), σχολιάζει για τα πάντα, και εκφέρει άποψη για πράγματα για τα οποία δεν είναι αρμόδιος. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο χαρακτηριστικά του μαϊντανού: 1) H παντογνωσία, και 2) η μεγάλη συχνότητα εμφανίσεων. Ο συνδυασμός είναι “θανατηφόρος”. Continue reading →

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της τεχνολογικής προόδου, της σημασίας που έχει αποκτήσει το διαδύκτιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και λόγω των υψηλών επιπέδων που έχει φτάσει η παγκοσμιοποίηση, ο κόσμος κινείται με ταχύτατους ρυθμούς και οι διεθνείς ισορροπίες ισχύος μεταβάλλονται καθημερινώς με πολλαπλές επιπτώσεις και παράπλευρες απώλειες. Για τους ίδιους λόγους, έχει καταστεί πολύ πιο δύσκολο να αποκωδικοποιηθούν και να προβλεφθούν οι γεωπολιτικές εξελίξεις.

Δύο βασικά χαρακτηριστικά αυτής της παγκόσμιας κατάστασης πραγμάτων είναι: α) η αυξημένη συχνότητα σημαντικών γεγονότων/εξελίξεων, και β) η ενισχυμένη κρισιμότητα αυτών των εξελίξεων. [Έγραψα αναλυτικά για αυτό το φαινόμενο εδώ].

Εν μέσω μιας τέτοιας διεθνούς ρευστότητας, έχει καταστεί πιο αναγκαία η επεξήγηση – για τον απλό κόσμο αλλά και τους κυβερνώντες μιας χώρας – των όσων συμβαίνουν. Και αυτοί που καλούνται να δώσουν αυτές τις εξηγήσεις – κάποτε και τις λύσεις – είναι, τουλάχιστον αναφορικά με την (γεω)πολιτική διάσταση των πραγμάτων, οι λεγόμενοι Διεθνολόγοι. Και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Continue reading →